De Ommeloze / Ode aan een oude esdoorn
Van 7 tot 15 mei 2016 loopt in de Oude Kerk in Vichte een tentoonstelling ‘De Ommeloze’, een fotografische en muzikale ode aan een oude esdoorn, door Carl Deseyn. Bij de tentoonstelling hoort ook een boek met poëzie van Annie Reniers en Claude van de Berge. De boom, eenzaam op een heuvel van de Vlaamse Ardennen, is de kapstok voor een verzameling aan ‘boomwijsheden’ die in het boek en de tentoonstelling aan bod komen. Claude Deseyn fotografeerde de eeuwenoude esdoorn dag en nacht gedurende vijf jaar.
Linden, eiken, beuken, berken, wilgen en populieren, enz. kenden we al, maar de esdoorn blijft vaak een onbekende, zeer ten onrechte, vindt Claude Deseyn. Want bomen zijn precies als mensen, met dezelfde mensenwensen en dezelfde mensenstreken …
In het Duits zijn alle bomen vrouwelijk, behalve ‘Der Bergahorn’.
Zoals beuken staan voor angstige en oppervlakkige wezens, die zich stoer voordoen in groep en andere planten niet tolereren, staat de esdoorn onbevreesd en diepgeworteld, vaak alleen. Beukenhout wordt gebruikt voor het podium, veel muziekinstrumenten zijn echter uit esdoornhout (van drums en gitaren tot haast alle instrumenten van het klassiek orkest).
Van zijn drinkbaar sap maakt men ahornsiroop: suiker die noch pesticiden, noch bemesting behoeft.
De esdoorn is de laatste boom die na de laatste ijstijd onze streken ‘op eigen houtje’ heeft bereikt. Het is zijn voorlopige noordgrens. Zijn gevleugelde zaden maken hem onafhankelijk van verspreiding door dieren. Inheemse bomen bestaan niet, het zijn klimaatvolgers die gebruik maken van wind, water, mensen en andere dieren om zich te verspreiden. Als we exoten binnenhalen, doen we alleen waarvoor de bomen en planten ons benutten. Ze zorgen uiteindelijk zelf wel voor harmonie. Exoten zullen nooit zoveel planten en dieren uitroeien als wij al gedaan hebben.
In de Alpen is hij de hoogste loofboom aan de boomgrens, hij verdraagt koude en lawines. Zwitserland maakte onlangs een inventaris van zijn oude bomen, esdoorns behoren er tot de oudste bomen.
Hij dringt als enige binnen in de schaduw van beukenbossen en maakt zo de weg vrij voor een gemengd bos. Hij is er schepper van harmonie.
Zijn handvormig blad reikt ons de hand in de strijd tegen klimaatopwarming, voorlopig blijft hij gespaard van ernstige ziektes.
INFO
De tentoonstelling in de Oude Kerk, Kerkdreef 1 te Vichte (Anzegem) is dagelijks geopend van 7 tot 15 mei, van 15 tot 18u. Op vrijdag 13 mei is er een nocturne van 20 tot 23 u. Op zondag 15 mei om 20u30 is er een slotconcert.
